Lubycza Królewska to miasto i gmina położone w województwa lubelskim, na Roztoczu Wschodnim, w terenie przygranicznym.

Wieś Lubycz została założona w 1420 roku na prawie wołoskim przez Siemowita IV, księcia mazowieckiego i bełskiego. Druga część nazwy, Królewska, nawiązuje do przynależności wsi do dóbr koronnych. Począwszy od XV wieku bardzo silne na tych terenach było osadnictwo Wołochów, zaś sama Lubycza otrzymała w połowie XVIII wieku prawa miejskie.

Herb miasta i gminy Lubycza Królewska łączy w sobie zarówno nawiązane do treści historycznych, jak też i położenia gminy. Autorem herbu, przyjętego w 2010 roku, jest Włodzimierz Chorążki.

Blazon:
W polu czerwonym na murze srebrnym, kroczący gryf srebrny z koroną otwartą złotą na głowie i z takimiż szponami oraz dziobem, z rohatyną w słup o grocie srebrnym i drzewcu złotym.

Gryf jest bezpośrednim nawiązaniem do herbu księstwa bełskiego i późniejszego województwa bełskiego, którego obecna gmina była częścią przez kilka stuleci (herb ten przedstawiał w polu czerwonym wspiętego gryfa srebrnego w złotej koronie). Rohatyna jest nawiązaniem do ludności wołoskiej, która używała jej zarówno jako broń bojową, służąc w wojsku koronnym, jak też i broń myśliwską w trakcie polowań na grubego zwierza. Mur, po którym kroczy gryf odnosi się do przejścia granicznego w Hrebennem, gdzie przebiega granica z Ukrainą.

^{źródło grafik: wikipedia.pl}