Gdy 26 sierpnia 1978 roku po jednodniowym konklawe papieżem został wybrany arcybiskup Albino Luciani, nikt nie mógł przypuszczać, że będzie to jeden z najkrótszych pontyfikatów w historii papiestwa. „Uśmiechnięty papież”, jak o nim mawiano, zmarł zaledwie po 33 dniach urzędowania na Stolicy św. Piotra. Był pierwszym papieżem, który przybrał podwójne imię. Miał to być wyraz hołdu dla swoich dwóch poprzedników: Jana XXIII i Pawła VI (ten pierwszy mianował go biskupem i udzielił mu sakry, drugi zaś uczynił go patriarchą Wenecji, a potem kardynałem).
Herb Jana Pawła I został zaprojektowany przez papieskiego heraldyka, arcybiskupa Bruno Heima i również miał wyrażać szacunek dla swoich poprzedników i „imienników”, łącząc w sobie godła zaczerpnięte z ich herbów papieskich.
W herbie Jana Pawła I w górnym polu barwy srebrnej przedstawiony jest Lew św. Marka – symbol patrona Patriarchów Wenecji, do których należał również Jan XXIII. Historia tego godła jest naprawdę ciekawa. Legenda głosi, że św. Marek Ewangelista płynąc do Rzymu zatrzymał się na lagunie w miejscu, gdzie dziś stoi Plac św. Marka i bazylika pod jego wezwaniem, będąca katedrą patriarchów Wenecji. Tutaj miał mu się ukazać anioł, mówiąc: „Pax tibi, Marce evangelista meus„, czyli „Pokój Tobie, Marku ewangelisto mój”, wskazując również miejsce, gdzie miał być pochowany.
Każdy z Ewangelistów ma swój symbol, nawiązujący do jednej z czterech skrzydlatych istot z Apokalipsy św. Jana, „dopasowanej” do poszczególnych ewangelistów na podstawie początku ich Ewangelii. U Marka zaczyna się ona opisem Jana Chrzciciela na pustyni, a ponieważ zwierzęciem kojarzącym się z pustynią był lew, dlatego też stał się symbolem św. Marka.
Republika Wenecji wybrała na swój herb właśnie symbol swojego patrona – złotego lwa, przedstawianego na czerwonym tle, z mieczem i otwartą księgą, w której zapisane były słowa jakie wypowiedział do św. Marka anioł. Papież Pius X, który również był wcześniej patriarchą Wenecji, dla podkreślenia pokojowych intencji zastąpił w swoim herbie czerwoną barwę pola srebrną i usunął miecz z łapy lwa. Tak zmieniony motyw przejął po nim Jan XXIII, a następnie Jan Paweł I.
Z kolei z herbu Pawła VI do herbu Jana Pawła I został zaczerpnięty motyw sześciu wzgórz (było to nawiązanie do nazwiska kardynała Montiniego, czyli późniejszego Pawła VI, które oznacza „małe góry”), nad którymi wkomponowano trzy złote gwiazdy (w podobnym układzie jak lilie heraldyczne u Pawła VI). Co ciekawe, zanim Albino Luciani został Patriarchą Wenecji przez 10 lat był biskupem Vittorio Veneto, a w swoim herbie miał trzy zielone wzgórza, symbolizujące jego rodzinne strony, a także trzy złote gwiazdy, w bardzo podobnym układzie jak po latach w papieskim herbie. Złote gwiazdy z jednej strony nawiązują do pojęcia światła obecnego w nazwisku Luciani, z drugiej zaś są symbolem Matki Bożej. W herbie biskupim były ośmioramienne, w herbie patriarszym sześcioramienne, zaś w papieskim pięcioramienne.
Niezmienne od przyjęcia sakry biskupiej w 1958 roku Albino Lucianiemu towarzyszyło motto: Humilitas, czyli pokora.
Choć Jan Paweł I wzorem poprzednika zrezygnował z koronacji tiarą to jednak zostawił ją w herbie. Była ona bowiem symbolem m.in. suwerenności papieskiej i potrójnej władzy: kapłańskiej, pasterskiej i nauczycielskiej. Skrzyżowane za tarczą klucze św. Piotra to symbol władzy związywania i rozwiązywania na niebie i ziemi.
HERBY Z BLISKA 