• 

W polskiej heraldyce motyw jeża jest niezwykle rzadki. Wydawać by się mogło, że to pospolite i niepozorne zwierzę nie jest zbyt wdzięcznym motywem na godło herbowe, jednakże należy pamiętać, że symbolizuje ono przezornego gospodarza, zapobiegliwość i oszczędność (przez tradycyjne, choć mylne przekonanie o tym, że dźwiga na swym grzbiecie jabłko, jeże gromadzą bowiem zapasy na zimę), a także waleczność i gotowość do obrony (jeż wyczuwając zagrożenie instynktownie zwija się w kulkę i wystawia kolce, aby pokonać wroga).

Herb Jeż tak opisuje w swoim Herbarzu Niesiecki: Ma być w polu czerwonem Jeż w kłębek zwiniony, głowę przy ziemi trzymający, w lewą tarczy głową obrócony, na hełmie trzy pióra strusie kładzie. Herbem tym pieczętowały się rodziny Gąsioreckich, Hiżów, Hyżewiczów, Jeżów, Lisowskich, Łosowskich, Sulkiewiczów i Wyżewiczów. Do najbardziej znanych herbownych należał Aleksander Józef Lisowski, twórca i dowódca tzw. lisowczyków.

Blazon: w polu czerwonym jeż czarny. W klejnocie trzy pióra strusie.

_{Na grafice wizerunek herbu autorstwa Tadeusza Gajla (źródło: wikipedia.pl)}