• 

Herb Wałbrzycha przedstawia w polu czerwonym dąb o zielonej koronie i brązowym pniu na zielonej murawie, z szarymi górami w tle.

W języku niemieckim Wałbrzych to Waldenburg, czyli leśny gród (Lasogród). Nazwa ta nawiązuje do położenia osady na wzgórzach, w otoczeniu gęstych lasów. Stąd obecność od samego początku motywu drzewa w symbolice miejskiej.

• 

Fasadę wałbrzyskiego ratusza zdobią trzy dawne herby miasta, choć w rzeczywistości było ich więcej. Pierwszy herb przedstawiał w polu błękitnym zieloną jodłę z czarnymi szyszkami na pagórku i funkcjonował od 1675 r. Od 1720 r. używano herbu dwudzielnego w pas, na którym w polu górnym widniał pałac w otoczeniu topoli, zaś w polu dolnym był jeleń stojący przed kolumną. Od 1764 r. zaczęto używać herbu z dębem na tle gór. To właśnie te trzy miejskie symbole znajdują się na wspomnianej fasadzie. Kolejny herb powstał w 1809 roku i przedstawiał dąb, ale bez gór w tle. Te ostatnie wróciły do miejskiego herbu w 1939 r., jednak nie na długo. W 1976 r. powstał herb, w którym pole tarczy jest dzielone w słup. Po prawej stronie w polu czerwonym umieszczono połuorła białego, w lewym polu, złotym, widniała połowa zielonego dębu, zaś całość umieszczono na zielonej murawie, przeciętej czarnymi pasami, symbolizującymi złoża węgla. W 1991 roku powstał obecnie obowiązujący wzór herbu.

Przez długi czas sądzono, że dąb z herbu miał swój pierwowzór w prawdziwym drzewie, które rosło na dawnym zboczu kamieniołomu. Przed kilku laty jednak dokonano odkrycia, które kazało zrewidować ten pogląd. Otóż podczas prac rewitalizacyjnych w Parku Sobieskiego natrafiono na kamień niemal w całości ukryty pod warstwą ziemi, na którym wyryty był napis w języku niemieckim: „Stadteiche gapflanzt 1933 antstelle der Wappeneiche”, co znaczy: „Miejski dąb posadzony w 1933 r. na pamiątkę dębu herbowego”. Okazało się, że właśnie w tym miejscu rósł dąb, który był pierwowzorem godła z herbu miejskiego z 1764. r. Niestety w 1932 r. drzewo uschło i zostało usunięte, a na to miejsce w kolejnym roku posadzono nowy dąb, który rośnie do dziś. Przy nim właśnie umieszczono kamień z inskrypcją.