• 

Krynica Zdrój to malowniczo położona miejscowość w Beskidzie Sądeckim, która nazywana jest „perłą polskich uzdrowisk”. Dziś jest to również jeden z najważniejszych w kraju ośrodków sportów zimowych, ale Krynica swoją popularność budowała przede wszystkim dzięki licznym sanatoriom i uzdrowiskom. Miasto ma sześć naturalnych źródeł i aż 19 odwiertów, z których wodę kosztować można w czterech pijalniach wód.

Herb Krynicy Zdrój przedstawia w błękitnym polu tarczy srebrny dzban, nad którym znajdują się trzy złote korony. Dzban symbolizuje złoża wód mineralnych oraz uzdrowiskowy charakter miasta, zaś trzy korony oraz błękitna tarcza nawiązują do przynależności miasta do dóbr biskupów krakowskich.

Ci ostatni byli właścicielami tzw. Państwa Muszyńskiego, inaczej zwanego m.in. „starostwem muszyńskim”, „kluczem muszyńskim”, tudzież „Biskupszczyzną”. Był to zespół dóbr na Sądecczyźnie (z Muszyną jako centrum administracyjnym), który ok. XIII w. nadany został biskupom krakowskim. Ponieważ zaś od średniowiecza symbolem biskupów krakowskich (tożsamym z herbem kapituły krakowskiej) był tzw. Aaron, czyli trzy korony na błękitnym tle (w układzie 2 i 1), dlatego postanowiono umieścić go również w herbie Krynicy, która przez wieki była częścią owego klucza muszyńskiego.

Dzban jako symbol wody zdrojowej i uzdrowiska był symbolem Krynicy od XIX wieku, choć sposób jego przedstawiania ulegał zmianom. W latach 70-tych pole herbu było srebrne, zaś dzban miał barwę czerwoną i był zamknięty pokrywką. Projekt herbu obowiązujący w latach 1990-2003 przedstawiał już tarczę barwy błękitnej, z kolei dzban był już srebrny i otwarty, a wytryskiwały z niego źródło i bąbelki. Projekt jednak nie spełniał zasad heraldyki (m.in. zawierał nazwę miasta i nielogiczne wyobrażenie zdroju), dlatego w 2013 r. ustanowiono nowy herb, zaprojektowany przez Centrum Heraldyki Polskiej.